Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Copper (2012 - present)


Είναι δύσκολο, πράγματι, τη σήμερον ημέρα να πετύχει κανείς καλή σειρά να δει. Ανεξάρτητα από τα γούστα που αναπόφευκτα διαφέρουν, είναι γεγονός ότι οι καλές, ποιοτικές και...ψαγμένες σειρές είναι αντικειμενικά δυσεύρετες. Ο πολύς λαός ασχολείται με σειρές broadcast καναλιών οι οποίες ως γνωστόν δεν είναι και ό,τι καλύτερο προβάλλεται στην TV μιας και είναι ο ορισμός του αναλώσιμου θεάματος. Επομένως για να βρει κανείς σειρά υψηλών προδιαγραφών θα πρέπει είτε να παίξει με τις πιθανότητες-παρακολουθώντας ένα κάρο σειρές μπας και-είτε να είναι απλά τυχερός. Προσωπικά, στην περίπτωση του Copper στάθηκα τυχερός, καθώς από το πουθενά μου συστήθηκε να δω τη σειρά αυτή. Σπάνια, βέβαια μπαίνω στον κόπο να δοκιμάσω σειρές που μου συστήνονται και πολύ σπανιότερα καταλήγουν να είναι από τις αγαπημένες μου. Το Copper, ωστόσο, από την πρώτη σκηνή του με τράβηξε και μέχρι το τέλος της 1ης σαιζόν με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο (ένα ακόμη σπάνιο γεγονός).

Σειρά εποχής, μια άριστη σειρά εποχής με ότι συνεπάγεται αυτό: χαρακτήρες, ερμηνείες, σκηνοθεσία, σενάριο, ατμόσφαιρα. Ο πρωταγωνιστής, ονόματι Κέβιν Κόρκοραν, στην Ν. Υόρκη του 1864, άρτι αφιχθής από τα πεδία των μαχών του αμερικανικού εμφυλίου, μάχεται το έγκλημα με την ιδιότητα του (ιρλανδού) ντετέκτιβ. Η εποχή, για όσους γνωρίζουν (όσοι δεν γνωρίζουν είναι σίγουρο ότι βλέποντας τη σειρά θα φιλοτημηθούν να ψάξουν), δεν φημίζεται για την κοινωνική της ηρεμία. Οι ίντριγκες και οι δολοπλοκίες στις τάξεις των αστών της Νέας Υόρκης είναι καθημερινό φαινόμενο, όλες συνυφασμένες με τις εξελίξεις του εμφυλίου. Ο Κέβιν Κόρκοραν είναι αυτός που πρέπει ως αστυνομικός (copper) να σταθεί ακριβοδίκαια ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, τις διαφορετικές εθνικότητες αλλά και να παλέψει με τα εσωτερικά του δαιμόνια. Είναι το πρόσωπο κλειδί γύρω από κάθε εξέλιξη στη σειρά και οι ενέργειές του είναι πάντοτε καταλυτικές. Ωστόσο δεν μιλάμε για έναν αστυνομικό με την σύγχρονη έννοια. Η χρήση βίας τόσο από τον Κόρκοραν όσο και από τους υπόλοιπους αστυνομικούς θυμίζει περισσότερο εκδικητές παρά όργανα επιβολής της τάξης. Σε κάποιους αυτό μπορεί να αρέσει, σε κάποιους όχι. Προσωπικά είναι από τους σημαντικότερους λόγους που συμπάθησα τη σειρά.

Εκτός από τον Κέβιν, πολλοί άλλοι χαρακτήρες συνθέτουν το σκηνικό της σειράς με κυριότερους τον Ρόμπερτ Μόρχαουζ, τον Φράνσις Μακγκουάιαρ, τον Μάθιου Φρίμαν, την Ελίζαμπεθ Χάβερφορντ, την Ευα και την μικρή Άνι.

Το χαρακτηριστικό της σειράς είναι ότι ο πρωταγωνιστής δεν έχει ουσιαστικά κανέναν πιστό φίλο/σύμμαχο. Οι συμμαχίες, οι φιλίες και οι κάθε είδους συνεργασίες είναι τόσο ευμετάβλητες που δεν επιτρέπουν στον θεατή να εφησυχάσει ούτε λεπτό. Επιπλέον, προσθέτει βαρύτητα στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή μιας και μοιάζει να είναι μόνος εναντίον όλων.

Όλοι αυτοί οι συσχετισμοί των χαρακτήρων μεταφέρονται άψογα στην οθόνη από ένα μοναδικό καστ, με ερμηνείες άξιες πολλών βραβείων. Ο αυθορμητισμός και το πάθος των Ιρλανδών, η προσπάθεια του μαύρου επιστήμονα να σταθεί όρθιος σε μια κοινωνία εχθρική, η λεπτεπίλεπτη κυρία Χάβερφορντ και ο πανούργος Ρόμπερτ Μόρχαουζ αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της σειράς:  Tom Weston-Jones, Kyle Schmid, Anastasia Griffith, Ato Essandoh, Kevin Ryan.

Η σκηνοθεσία είναι εξίσου εντυπωσιακή και πετυχαίνει πολύ γρήγορα να μεταφέρει τους θεατές του 2012 στο 1864. Το σενάριο, αν και όχι κάτι το ιδιαίτερα έξυπνο/πρωτότυπο, καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο από επεισόδιο σε επεισόδιο κυρίως λόγω του τρόπου που παρουσιάζεται και αυτό είναι εξάλλου το ζητούμενο σε μια σειρά. Χωρίς να υπάρχει το μεγάλο cliffhanger στο τέλος κάθε επεισοδίου, η σειρά καταφέρνει με κάποιο τρόπο να σε κάνει να θες να δεις το επόμενο επεισόδιο όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Η 1η σαιζόν ολοκληρώθηκε στις 21 Οκτωβρίου και το καλοκαίρι του 2013 αναμένεται να ξεκινήσει η 2η. Χρόνος υπάρχει άφθονος, την διαδικασία την ξέρετε. Καλή προβολή!
Όλα αυτά!!!

Δείτε το φανταστικό opening της σειράς... 


To Review είναι γραμμένο από την πένα του γνωστού (και από τα παλιά) Τσακ!!!

9 σχόλια:

  1. Δε βλέπω αστυνομικά αλλά αυτή θα τη δω (λόγω εποχής διαφέρει από τα υπόλοιπα cop shows). Από Σάββατο όπως είπαμε ξεκινάω!!!

    Υ.Γ. Ευχαριστώ που μοιράστηκες το review σου μαζί μας!!! 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νταξει θα την δω και γω την σειρα με πεισατε... απλα θελω ετσι να ρωτησω κατι, πως η ποιος μπορει να πει οτι μια σειρα ειναι ποιοτικη? δηλαδη ποιοτηκο ειναι οτιδηποτε αλλη εποχης (GoT, Borgias) η ποιο βαριες σειρες οπως πχ το Homeland? 


    ΥΓ στα μισα καταλαβα οτι το rewiev ηταν δικο σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3.  την εχουμε ξανακανει αυτη τη συζητηση. ποιοτικη ειναι μια σειρα που εχει κατι να πει. θα μπορουσα να κανω μια λιστα πχ αλλα σιγουρα καποιες θα τις ξεχνουσα και σε καποιες θα διαφωνουσες. ποιοτικη σειρα για μενα ειναι μια σειρα που δεν παιζεται ετσι για να παιζεται. κατι εχει απο πισω: ειτε καποιες ηθικες αξιες, καποιο κοινωνικο μυνημα, καποιο προβληματισμο (ακομα και μεταφυσικους), ή μεταφερει ενα κοινωνικο προβλημα και δινει αφορμη για προβληματισμο. Και βεβαια υπαρχουν τα τεχνικα χαρακτηριστικα της καθε σειρας που την κανουν ποιοτικη η μη ποιοτικη. Ο τροπος που παρουσιαζεται, το καστ και οι ερμηνειες του, η σκηνοθεσια που ειναι σημαντικη για να περαστουν τα συναισθηματα που θελει η σειρα στον θεατη.
    Ενδεικτικα παντως (μονο απο αυτες που ανεφερες) γνωμη μου ειναι οτι και το GoT και οι Βοργιες και το Homeland ειναι ποιοτικες σειρες. Το GoT κυριως λογω τεχνικων χαρακτηριστικων (δεν ειναι κατι βαρυ στο ζουμι του δλδ) ενω οι αλλες δυο και λογω τεχνικων χαρακτηριστικων και λογω περιεχομενου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δηλαδη μπορουμε να πουμε οτι η ποιοτητα ειναι υποκειμενη? 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εξαρταται απο το τι ακριβως εχει κανεις στο μυαλο του οταν λεει ποιοτητα. εγω τα ειπα και παραπανω.μια ποιοτικη σειρα ειναι αυτη που εχει κατι παραπανω απο τις πολλες. αυτη που ξεχωριζει (οχι απαραιτητα λογω δημοφιλιας). επομενως η ποιοτητα με αυτη την εννοια ειναι πανω απο γουστα. πχ: εμενα προσωπικα δεν μου αρεσει το GoT αλλα δεν μπορω να πω οτι ειναι σειρα για πεταμα. οπως και πολλες αλλες. ειναι χρησιμο και σωστο πιστευω να ξεχωριζουμε το γουστο μας απο την αντικειμενικη θεση μιας σειρας.
    αν υποθεσουμε οτι το ζητημα της ποιοτητας δεν ειναι αντικειμενικο αλλα επαφιεται απλα και μονο στο γουστο του καθενος, τοτε μαλλον δεν εχει καν νοημα η ολη συζητηση. γιατι στην ουσια εκφυλιζεται η εννοια της ποιοτητας και γινεται ταυτοσημη με την εννοια του γουστου, δλδ οτι μου αρεσει ειναι ποιοτικο και οτι δεν μου αρεσει οχι. Ξαναλεω βεβαια οτι ολο το σκεπτικο αυτο βασιζεται στον ορισμο της εννοιας της ποιοτητας ως κατι το ξεχωριστο και καλυτερο. Αν δωσουμε αλλο ορισμο τοτε πασο... Αλλα συνηθως στη ζωη η λεξη ποιοτητα αυτο σημαινει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. νομιζω οτι η ποιοτητα ειναι εχει μια πιο αφηρημενη εννοια γιαυτο το λεω... και αμα το σκεφτεις κι αλλιως και η πιο "χαζη" σειρα η ταινια κατι εχει να πει... 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7.  Οταν λες αφηρημενη;; Τι ακριβως εννοεις;; Οταν λεω "εχει κατι να πει" δεν εννοω μια οποια να ναι πλοκη. Φυσικα ολες εχουν πλοκη. Το τι λεει η πλοκη και πως το λεει μας νοιαζει νομιζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αυτο ακριβως λεω, οτι βλεπει μια ταινια για παραδειγμα και δεν καταλαβαινεις χριστο και στην παρουσιαζουν για ποιοτητα.... πιστευω οτι τελικα η ποιοτητα ειναι και υποκειμενικη... 

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9.  Συμφωνω οτι μερικες ταινιες που ειναι απαραδεκτες και τραγικες εχουν την ταση καποιοι να τις βαφτιζουν ποιοτικες αλλα δε νομιζω οτι εξαιτιας αυτου, η ποιοτητα ειναι αφηρημενη. Η ποιοτητα εχει ορισμενα σαφη χαρακτηριστικα (τα ειπα πιο πανω) και γιαυτο ειναι ποιοτητα. Προσωπικα δεν πιστευω οτι ειναι αντικειμενικη κι οχι υποκειμενικη. Τουλαχιστον στο μεγαλυτερο ποσοστο. Η υποκειμενικοτητα δλδ μπορει να υπεισελθει σε επιπεδο προσωπικων αξιων και ιδεολογιων του καθενα. Πχ καποιος μια ταινια τσοντα θα την πει ποιοτικη ενω καποιος αλλος απαραδεκτη κι ενας τριτος απλα αδιαφορη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή