Είναι δύσκολο, πράγματι, τη σήμερον ημέρα να πετύχει κανείς καλή σειρά να δει. Ανεξάρτητα από τα γούστα που αναπόφευκτα διαφέρουν, είναι γεγονός ότι οι καλές, ποιοτικές και...ψαγμένες σειρές είναι αντικειμενικά δυσεύρετες. Ο πολύς λαός ασχολείται με σειρές broadcast καναλιών οι οποίες ως γνωστόν δεν είναι και ό,τι καλύτερο προβάλλεται στην TV μιας και είναι ο ορισμός του αναλώσιμου θεάματος. Επομένως για να βρει κανείς σειρά υψηλών προδιαγραφών θα πρέπει είτε να παίξει με τις πιθανότητες-παρακολουθώντας ένα κάρο σειρές μπας και-είτε να είναι απλά τυχερός. Προσωπικά, στην περίπτωση του Copper στάθηκα τυχερός, καθώς από το πουθενά μου συστήθηκε να δω τη σειρά αυτή. Σπάνια, βέβαια μπαίνω στον κόπο να δοκιμάσω σειρές που μου συστήνονται και πολύ σπανιότερα καταλήγουν να είναι από τις αγαπημένες μου. Το Copper, ωστόσο, από την πρώτη σκηνή του με τράβηξε και μέχρι το τέλος της 1ης σαιζόν με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο (ένα ακόμη σπάνιο γεγονός).
Σειρά εποχής, μια άριστη σειρά εποχής με ότι συνεπάγεται αυτό: χαρακτήρες, ερμηνείες, σκηνοθεσία, σενάριο, ατμόσφαιρα. Ο πρωταγωνιστής, ονόματι Κέβιν Κόρκοραν, στην Ν. Υόρκη του 1864, άρτι αφιχθής από τα πεδία των μαχών του αμερικανικού εμφυλίου, μάχεται το έγκλημα με την ιδιότητα του (ιρλανδού) ντετέκτιβ. Η εποχή, για όσους γνωρίζουν (όσοι δεν γνωρίζουν είναι σίγουρο ότι βλέποντας τη σειρά θα φιλοτημηθούν να ψάξουν), δεν φημίζεται για την κοινωνική της ηρεμία. Οι ίντριγκες και οι δολοπλοκίες στις τάξεις των αστών της Νέας Υόρκης είναι καθημερινό φαινόμενο, όλες συνυφασμένες με τις εξελίξεις του εμφυλίου. Ο Κέβιν Κόρκοραν είναι αυτός που πρέπει ως αστυνομικός (copper) να σταθεί ακριβοδίκαια ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, τις διαφορετικές εθνικότητες αλλά και να παλέψει με τα εσωτερικά του δαιμόνια. Είναι το πρόσωπο κλειδί γύρω από κάθε εξέλιξη στη σειρά και οι ενέργειές του είναι πάντοτε καταλυτικές. Ωστόσο δεν μιλάμε για έναν αστυνομικό με την σύγχρονη έννοια. Η χρήση βίας τόσο από τον Κόρκοραν όσο και από τους υπόλοιπους αστυνομικούς θυμίζει περισσότερο εκδικητές παρά όργανα επιβολής της τάξης. Σε κάποιους αυτό μπορεί να αρέσει, σε κάποιους όχι. Προσωπικά είναι από τους σημαντικότερους λόγους που συμπάθησα τη σειρά.
Εκτός από τον Κέβιν, πολλοί άλλοι χαρακτήρες συνθέτουν το σκηνικό της σειράς με κυριότερους τον Ρόμπερτ Μόρχαουζ, τον Φράνσις Μακγκουάιαρ, τον Μάθιου Φρίμαν, την Ελίζαμπεθ Χάβερφορντ, την Ευα και την μικρή Άνι.
Το χαρακτηριστικό της σειράς είναι ότι ο πρωταγωνιστής δεν έχει ουσιαστικά κανέναν πιστό φίλο/σύμμαχο. Οι συμμαχίες, οι φιλίες και οι κάθε είδους συνεργασίες είναι τόσο ευμετάβλητες που δεν επιτρέπουν στον θεατή να εφησυχάσει ούτε λεπτό. Επιπλέον, προσθέτει βαρύτητα στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή μιας και μοιάζει να είναι μόνος εναντίον όλων.
Όλοι αυτοί οι συσχετισμοί των χαρακτήρων μεταφέρονται άψογα στην οθόνη από ένα μοναδικό καστ, με ερμηνείες άξιες πολλών βραβείων. Ο αυθορμητισμός και το πάθος των Ιρλανδών, η προσπάθεια του μαύρου επιστήμονα να σταθεί όρθιος σε μια κοινωνία εχθρική, η λεπτεπίλεπτη κυρία Χάβερφορντ και ο πανούργος Ρόμπερτ Μόρχαουζ αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της σειράς: Tom Weston-Jones, Kyle Schmid, Anastasia Griffith, Ato Essandoh, Kevin Ryan.
Η σκηνοθεσία είναι εξίσου εντυπωσιακή και πετυχαίνει πολύ γρήγορα να μεταφέρει τους θεατές του 2012 στο 1864. Το σενάριο, αν και όχι κάτι το ιδιαίτερα έξυπνο/πρωτότυπο, καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο από επεισόδιο σε επεισόδιο κυρίως λόγω του τρόπου που παρουσιάζεται και αυτό είναι εξάλλου το ζητούμενο σε μια σειρά. Χωρίς να υπάρχει το μεγάλο cliffhanger στο τέλος κάθε επεισοδίου, η σειρά καταφέρνει με κάποιο τρόπο να σε κάνει να θες να δεις το επόμενο επεισόδιο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Η 1η σαιζόν ολοκληρώθηκε στις 21 Οκτωβρίου και το καλοκαίρι του 2013 αναμένεται να ξεκινήσει η 2η. Χρόνος υπάρχει άφθονος, την διαδικασία την ξέρετε. Καλή προβολή!
Όλα αυτά!!!
Δείτε το φανταστικό opening της σειράς...
To Review είναι γραμμένο από την πένα του γνωστού (και από τα παλιά) Τσακ!!!
